Jest to choroba pasożytnicza psów, rzadziej kotów. Powodowana przez pierwotniaki z rodzaju Babesia. Babeszjoza jest chorobą występującą na całym świecie. Kleszcze przenoszące babeszjozę występują na znacznej części terytorium Polski, ze szczególnym uwzględnieniem regionów północnych, północno-wschodnich i wschodnich. Bytujące w krwinkach czerwonych pierwotniaki wywołują niedokrwistość (nieprawidłowo niską liczbę czerwonych krwinek). Wynika ona z niszczenia krwinek  Zazwyczaj okres inkubacji choroby wynosi 10–21 dni, dopiero po tym czasie dochodzi do rozwoju objawów klinicznych. Wiele zakażonych psów eliminuje zarażenie i u tych osobników nigdy nie rozwijają się objawy kliniczne choroby, ale mogą się one stać jej nosicielami. U psów nosicieli może dojść do rozwoju objawów klinicznych choroby w przypadku spadku odporności. 

Objawy:

• apatia,
• wysoka gorączka, 
• wymioty i biegunka (często z domieszką krwi), 
• zażółcenie lub bladość błon śluzowych jamy ustnej,
• mocz o brązowym zabarwieniu (krwiomocz),
• niewydolność oddechowa i krążeniowa, zaburzenia ze strony układu nerwowego.

Leczenie babeszjozy ma na celu przywrócenie prawidłowej liczby krwinek czerwonych i ograniczenie lub eliminację zarażenia. Aby ustabilizować poziom czerwonych krwinek, wiele zwierząt trzeba poddać transfuzji krwi. 

Najlepsze rokowanie jest wtedy, gdy inwazja mikroorganizmów z rodzaju Babesia została wykryta, zanim doszło do rozwoju ciężkiej niedokrwistości. W przypadkach ciężkiej bądź powikłanej babeszjozy leczenie wspomagające musi być bardziej intensywne. Rokowanie zależy od nasilenia niedokrwistości, stopnia zajęcia innych narządów wewnętrznych i odpowiedzi na zastosowane leczenie.